Ve ah! Yıldızlar… Bir gece gözü onlara takılır insanın. Apaçık bir gökyüzünde, apaçık bir zihinle, apaçık bir zihne… Sonra “Neden?” diye sorar insan. Neden sorar, bilinmez. Neyden gelir insan, neye gider. Ney. Hu. Ama yıldızlar? Hu. Göz kırparlar billur perdeden. O billur perde ki uçsuz ve bucaksız… O perde ki… O ki… Göz kırpar her biri binlerce yıllık mazinin habercisi. Senelerce öteden gelen haber… Çık da bak! Dinle! Ne anlatır bize o ateşböcekleri? Ah o yerdeki yıldızlar, bize ne anlatır?

Yerdeki yıldızlar… Bir filmde görmüştüm bunu. Çocukları anlatan bir filmde. Güzel bir filmdi. Güzel. 

Ve sonra ben seni gördüm semada. O asırlık habercilerin arasında, parıl parıl parlayan o gözlerin… Ay sönük kalıyordu senin yanında. Gökyüzü ahalisi, birbirlerine seni anlatıyorlardı eminim. Güneşin doğmasına gerek kalmamıştı artık. Sen, bir güneş gibi doğmuştun gönlüme. Dünya hayat bulmuştu yeniden. Samanyolunun kızlarına seni anlattım o gece durmadan, yorulmadan. Her biri seni kıskandı, simanı kıskandı. Arz ahalisini geçtin, arş ahalisinin dilindesin yıllardır. O kadar güzel anlatıyorum ki seni, o kadar güzel seni anlatıyorum ki…

Gecenin soğuğu üşütmüyor artık beni. Yüreğimdeki kor, yüreğimdeki kar. Yüreğimdeki nur. Yüreğimdeki nâr. Ben, yandım. Ben yanıyorum ve ben yanmaya devam edeceğim. Başka söze ne hacet? Ah bu satırları okumanı isterdim.

Ben de yıldızlara anlattım derdimi. Onlar dinler beni. Kadim dostumdur benim yıldızlar. Sen yokken vardı, sen yokken var olacak. Ama yıldızların arasındaki yerini dolduramaz ya kimse… Olsun. Sen gittiğinde, sana nispet boş kalsın tahtın. Kimseler oturmasın, kimseler oturamasın. 

Biliyorsun. O kadar çok şey anlatabilirim. Ama ne anlatabilirim ki sana? Yıldızlardan devam, yıldızlara devam. 

Hani bir fotoğrafın vardı; kız kulesinin önünde, gözlerimin içine gülen… Hani kız kulesi senin yanında çok önemsizleşmişti… Böyleleri bize haset ettiğindendir bu hale gelişimiz belki. Ya başka ne olacak? Tarihe not düşüyorum: Kız kulesini imrendirdi bir kız. Hoş kız kulesinden başkasını gözü görmez Galata’nın. Hoş senden başkasını da görmez benim gözüm. Ama anlıyorum onu, seni kıskanmamak elde mi?