Yine masiva ile sarmaş dolaş gönlüm 

O şanı yüce bülbülden uzak

O andelib-i zişandan mahrum

Sen de mi benden uzaksın ey gönül? 

Yoksa ben kendimi hiçlikte mi buldum?

Hiçlik denilen şey hiçtir aslında

Yokluk, yoktur anlayana, bakana…

Adem kabul etmez kainat

Ki ben sana mürid

Ki sen bana murad

Aşıkın namütenahi adı var en başı aşk 

Ne güzel şey kul için aşk, ille de aşk 

Seherde esen güllere sordum derdimi,

Ki bilinmez

Ki söylenmez

Ki seçilmez

Ki sevilmez…

Onlar arif değildi 

Belki maruf, belki irfandı..

İrfanı aşk olan

Neyler derdi tasayı?

İlim kendin bilmektir der bizim Yunus

Be hey Yunus!

Kendini bilmez, Rabbini bilmez lakin..

Rabbini bilmeyen,

Kendini nasıl bilsin?

Nur-u Siyah avcılarıyız biz kainatta

Nur da, siyah da, O’nun eliyle bizim aslında

Siyahı nur olanın halini bilmem ama

Nuru siyah olanın hali yaman burada